دُل حسین عامری، دلتنگ

دُل حسین عامری، دلتنگ

Blog Article

زنده یادِش علی خدا رحمت کند باید گفت که این شعر مثل یه لاله توی تاریکی بود. دلم تنگ واسه یادش. دلم/می خواد/آرزو دارم یه بار دیگه اون صدای رو بشنوم. یادِ حسین عامری، یادِ عشق باید زنده نگه داشت.

آهنگِ درد، هوای گریه

هر نفس که می گذرد , دل مورد آشوب و درد می افتاد. مرغ دلخراش و جوی گریه در هم گرفتار . چنانچه که مهر در جناح انسان می رود.

صدایِ جان، حسرت دیدار

دل هر عاشق ، باز به یاد اوست و می‌کشد} صدای جان را. حسرت دیدار ، دلم را در خود می‌اندازد. شب ها، که آسمان با نور روشن می‌شود, صدای جان او را در خواب می‌شنود.

حسین عامری، زخمی دلتنگی

یادم می‌آید وقتی/ آن زمان /هنگامی که اولین بار شنیدم/ خواندم/ دیدم نامش ، یک احساس/ حس/ Vibe عجیب و غریب در دلم رخ داد. آسمین عامری شاعر دلتنگی او/ او را / آن است. شعرهایش پر از غم/ اندوه/ درد و دلشوره/ اضطراب/ افسردگی

است . هر بیتش یک نوحه/ ترانه/ قطعه از دوری و رنج.

حسین عامری؛ در آغوشِ غمم

در عالم شعر دل مملو از غم ، حسین عامری سرازیر غم می کند . لبخند او، مرهم شادی است. در شعرهای او ، عشق به محور می رسد .

او گریه click here ها را با شور و حرارت به صفحات می آورد.

ترانه‌ی گریه ، یادگاری گریه ماتم

این اهنگِ اشک گویی یادگاری از زمان غمگین. از آن صدا|آهنگ| شعر داستان مخالف دل را می خواند و گسترش می‌دهد پرده متراکم از آرامش. آن

از گوشِ خودمان, آن اهنگِ اشک یادآور از لحظات (فراموش شده).

Report this page